بیماریی است که وقتی به انسان حمله می‌کند، فرد قدرت خلاقیتش را از دست می دهد، دیگر نمی‌تواند نوآوری کند، همیشه مستأصل است و قادر به یافتن راه‌حل‌های جدید نیست. مغز هنوز هم این توانایی‌ها را دارد اما چون آرتروز گرفته قادر به تفکر و خلاقیت نیست و نمی‌تواند تمام قدرت خود را به‌کار بندد. فرد مبتلا به آرتروز فکری در هر سن و سالی که باشد از فکر کردن و خلاقیت و آموختن رنج می‌برد، نمی تواند کتاب بخواند، نمی تواند برنامه‌های آموزشی و مفید را تماشا کند و نمی‌تواند از دیگران بیاموزد. در چنین حالتی فرد دوست دارد در همین وضعیتی که هست بماند و خود را از هر حرکتی دور می‌دارد. در نتیجه کارها را طوطی وار انجام می‌دهد و درنهایت در "تلۀ روزمره‌گی" گرفتار می شود. ایا شما تا بحال دچار ارتروز فکر شده اید؟. دکتر مهدی زارعی
پی نوشت: گاهی وقت ها تخیلات بیش از حد و دنیای وهم و رویا پردازی های افراطی کاری می کند که ما از واقعیت ها دور بشویم و برای رسیدن به نداشته ها یا همان کمبودها به دنیای خیالی پناه ببریم، در واقع حتی آروزهای ساده که با کمی تلاش می توان به آنها رسید قربانی دنیای خیال می شوند.
درباره این سایت